Çocuklarda Tırnak Yeme

Çocuklarda Tırnak Yeme

3 yașından itibaren kendini gösteren tırnak yeme alıșkanlığı çok sık görülmekle beraber, ergenlik döneminde de kendini gösterebilen bir alıșkanlıktır. Tırnak yeme alıșkanlığında çevresel faktörler örneğin; aile fertlerinden birinde görülen aynı alıșkanlık ya da psikolojik faktörler etkili olabilmektedir

Alıșkanlığı Tersine Çevirme Așamaları Çocuğun isteği ve katılımıyla 6 yaș ve üstü çocuklarla uygulanabilir.

1) Rahatsızlığın Gözden Geçirilmesi: Çocukla birlikte bu alıșkanlık nelere yol açtığı, neden bu alıșkanlığı bırakmak istediği saptanır.

2) Farkındalık Eğitimi Ortaya Çıktığı Durumları Saptama: Siz ve çocuğunuz ayrı ayrı bu alıșkanlığın ne zaman ortaya çıktığını kaydedin. Bir hafta sonra yazdıklarınızı karșılaștırın.

3) Alternatif Tepki: Alıșkanlığı önlemek için alıșkanlık yapan davranıș yerine insanlara garip gelmeyecek ve çocuğu engellemeyecek bir davranıș konulur. Örneğin tırnak yeme yerine yumruk sıkmak.

4) Düzeltici ve Önleyici Tepki: Tırnak yeme yerine kulla - nılacak davranıșı, bu davranıșın ortaya çıkmasını önlemek için kullanma.

5) Bağlantılı Davranıș: Tırnak yemeden önce nasıl davrandığını gözlemleyin ve tırnak yeme yerine koyduğunuz davranıșı bu tırnak yeme davranıșı öncesi sergi- lediği davranıșı durdurmak için kullanmasını sağlayın.

6) Gevșeme Çalıșması: Bedensel ve psikolojik açıdan çocuğu rahatlatmak için gevșeme egzersizleri yapılabilir.

7) Toplumsal Destek: Çocuğun davranıșı değiștirmeyle ilgili girișimleri ve çabaları desteklenmeli, uygulaması sağlanmalı.

8) Kayıt: İlerleme olup olmadığını görmek için alıșkanlığın görülme sıklığının günlük olarak kaydedilmesi

9) Deneme: Çocuğun alıșkanlık haline getirdiği davranıș yerine belirlenen yeni davranıșı uygulamasını sağlama

Ailelere Önerilerimiz

Davranıș iyice kalıplașmadan, erken dönemde kalıcı bir çözüm bulunmalı ve davranıș ortadan kaldırılmalıdır.

En kalıcı çözüm; davranıșı ortaya çıkaran sebepleri bulup onları ortadan kaldırmaktır.

Tırnak yeme davranıșının altında yatan psikolojik nedenleri ve nasıl çözülebileceğini öğrenmek için okul psikolojik danıșmanından, Rehberlik ve Araștırma Merkezlerinden veya psikologlardan yardım alınabilir.

Çocuğun tırnağına acı biber, oje, uhu gibi maddeler sürmek, çocuğu bu davranıșından dolayı azarlamak, eleștirmek, korkutmak, cezalandırmak doğru bir çözüm yolu değildir.

Bunlar çocukta bu davranıșının pekișmesine yol açabilir.

Çocuğa duygu ve düșüncelerini rahatça ifade edebileceği bir ortam sağlanırsa bu davranıș azalabilir.

Çocuk üzüntü, sıkıntı, öfke gibi duygularını anne babasıyla paylașabilirse bu duygularını dıșa vurma yolu olarak tırnak yemeyi seçmeyecektir.

Çocuğu korku ve kaygı yaratan durumlardan uzak tutmak gerekir.

Aile içindeki kavgaları ve huzursuzluğu en aza indirmek gereklidir.

Kız çocuklarına düzgün ve bakımlı tırnakların onu nasıl güzel, erkek çocuklara ise yakıșıklı gösterdiği söylenebilir.

Çocuk tırnak yediği zaman ilgisi bașka tarafa çekilebilir.

Oynamak istediği bir oyun, izlemek istediği bir çizgi film, yapmak istediği bir etkinlik ișe yarayabilir.

Çocuk gece tırnak yiyorsa hatırlatıcı olması için yatmadan önce onu rahatsız etmeyecek kalınlıkta bir eldiven giydirilebilir.

Tırnak yemenin yerine geçebilecek sakız, kuruyemiș, gibi gıdalar bazı durumlarda ișe yarayabilir.

Çocuk kendi tırnak bakımıyla ilgilenir hale getirilebilir.

Tırnak bakımının sorumluluğunu alır, tırnaklarını kendisi keser, törpüler ise bu davranıșı yapması önlenebilir.

Tırnak yeme davranıșının değișmesinde davranıș değiștirmede așamalı yaklașımdan yararlanılabilir.

Kaynak: https://istanbul.meb.gov.tr/oer/MEB_Brosur2018/veli/34_tirnak_yeme.pdf